Τρίτη 15 Απριλίου 2014

Breaking (my balls terribly) bad...

-Μαλάκα δες το breaking bad είναι τρομερό/σπέρνει/απίστευτο κτλ κτλ
-Τι ενδιαφέρον έχει ένας ετοιμοθάνατος καρκινιάρης καθηγητής που αποφασίζει να γίνει πρεζέμπορος, μου φαίνεται τρομερά βαρετό.
-Όχι ρε, δέστο... (με πολύ περισσότερο μπλα μπλα που βαριέμαι να γράψω)

Και το είδα.
Καλά, δεν το είδα όλο, άντεξα την πρώτη σεζόν, και μετά μου λέγανε: "α, η πρώτη δεν είναι τόσο καλή, μετά γίνεται καλύτερο", ε, είπα, αφού γίνεται καλύτερο ας δω και την δεύτερη...
Δεν την τελείωσα, μου μείνανε 1-2 επεισόδια, κάτι τέτοιο, και δε νομίζω να τα δω ποτέ στη ζωή μου.
-Ρε μην είσαι μαλάκας, μετά γίνεται ακόμα καλύτερο καταλαβαίνεις κι αυτά που βλέπεις τώρα και σου φαίνονται ασυνάρτητα.
Ναι, αλλά δε με νοιάζει ρε φίλος, βαριέμαι. Άσε που αυτά τα "καταλαβαίνεις αργότερα" μου θυμίζουν νοοτροπία λοστ. Ούτε κι αυτό το είδα, σταμάτησα σε κάποια σεζόν, δε θυμάμαι ποια, και έβλεπα τους άλλους να κοπανάνε το κεφάλι τους που το είδαν μέχρι το τέλος.
Ξανά στο πριξοπούτσι/μούνι (σε λίγο με βλέπω να τρώω αντισεξιστικό πέσιμο σου λέω) του ΒΒ. Η σειρά αν ήταν λίιιιιγο μαύρη κωμωδία θα μου προξενούσε ενδιαφέρον, πιθανόν να γινόταν και πολύ καλή. Ο μίζερος καθηγητής και το τζάνκι μίνιόν του που προσπαθούνε να γίνουμε μεγαλέμποροι από μεθ και τα κάνουν όλα, αλλά ΌΛΑ, σκατά. Φάρσα η υπόθεση, πλήττω θανάσιμα, αφού σκέφτηκα πως θα ήταν προτιμότερο να ψάξω κάνα ντοκυμαντέρ να μάθω χημεία τώρα στα γεράματα, ντάξει νόμπελ δε θα έπαιρνα σαν τον καρκινιάρη που όμως πήγε να κάνει μάθημα σε ένα όποιο τυχαίο γυμνάσιο (γιατί έτσι καταλήγουν όλοι οι νομπελίστες), αλλά κάτι καλύτερο θα κατάφερνα με το χρόνο μου.
Όμως η σειρά είναι δράμα, και όταν λέμε δράμα εννοούμε δόξα θύρα 4 και βάλε.

Νομίζω ότι το χωρίς κανένα ειρμό και σενάριο family guy ( το οποίο συνιστώ ανεπιφύλακτα) έχει εξηγήσει επαρκώς όλη αυτή τη φάση με το ΒΒ:



Γιατί όμως κάθομαι και τα γράφω όλα αυτά, μη σου πω ότι προσθέτω και καινούρια κατηγορία στο βλογκ (δεν το έχω αποφασίσει ακόμα);
Μα δεν είναι προφανές; Στο ΒΒ η ντρόγκα που φτιάχνουν και προσπαθούν να εμπορευτούν είναι μεθ (meth)
Οπότε τι άλλο μπορεί να θέλω εκτός από το να σου προτείνω τους their methlab?
Μπαντάρα, έλληνες, κι αν συνεχίσω έτσι με τις ποστ προτάσεις ίσως ξεβαρεθώ και ασχοληθώ να δω πως μπορώ να ανεβάσω καμία δική μου συλλογή, έτσι για το κέφι (γιατί ποιός δεν κάνει κέφι ακούγοντας ποστ;) χοχοχο!
Λοιπόν χωρίς πολλά πολλά, πας ΕΔΩ πατάς για download βάζεις ότι αντίτιμο θες και έχεις, αν δεν έχεις/μπορείς/θες βάζεις 0, δίνεις ένα μέιλ και σου στέλνουνε λινκ να κατεβάσεις το ep τους, 4 τραγούδια όλα κι όλα, μην το ντραπείς, αξίζει. Εγώ αυτό έκανα και δεν το μετάνιωσα. Καθόλου!
Ένα από τα 4 είναι και αυτό:



Άντε και καλές διακοπές από τις δουλειές σας...
(τόσο λίγο μπλακ χιούμορ)

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

το πολύπλευρο συνεχές πρήξιμο περί μπρεηκινμπάντ είναι γεγονός που κανείς να αμφισβητήσει δεν τολμά. βέβαια χωρίς αμφιβολία πρήξιμο από πρήξιμο διαφέρει, άλλες φορές μπορεί να γίνει με τρόπο χαριτωμένο που έχει την πλάκα του και άλλες ναι, εμπίπτει στην κατηγορία πρηξοπούτσι πρηξομούνι ΠΡΗΞΟΜΟΥΣΙ ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ, δημιουργώντας ένα ψιλοαπορκουστικό περιτύλιγμα ολόγυρά του. σε κάθε περίπτωση όμως είτε πρόκειται για χαριτωμένοχαχτιαστειο είτε για απορκουστικόμαλακαπαρταποπανωμου περιτύλιγμα δεν παύει να είναι περιτύλιγμα, κάτι που απλώς το περιβάλλει, και συνήθως ό,τι περιβάλλει κάτι ούτε επεκτείνει ούτε μειώνει την αξία του τελευταίου. ε τι, ναι, μας τα έχουν ζαλίσει (ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΕΝΝΟΩ Ε ΜΗΝΤΟΦΑΜΕΤΟΠΕΣΙΜΟ) με το μπρεηκινμπάντ όπως μας τα είχαν ζαλίσει με δεγουάηρ πριν λίγα χρόνια, όπως ανελέητα θα μας τα ζαλίζουν με το γκέη μωβ θρόουνς για τα επόμενα αρκετά, όπως γενικότερα θα μας ζαλίζουν με οτιδήποτε καινούργιο βαπτίζεται νεξτμπιγκθίνγκ και βγαίνει από ΗΒΟ ή ΑΒC ή ξερωγωτί, αμφιβάλλει κανείς? ο ντόρος για το τρουντετέκτιβ ας πούμε ήδη έχει φτάσει σε τόσο μεγάλα ύψη που σαν το σοφό ψάρι στη λίμνη συλλογίζομαι στωικά να το ξεκινήσω κιεγώ αυτές τις μέρες (το αν θα μου αρέσει ή όχι όμως είναι ανεξάρτητο από αυτά τα τόσο μεγάλα ύψη).

γυρνώντας στη σειρά τώρα εντάξει, λες βαριέσαι, απόλυτα σεβαστό και φακγιουκομφορμιστς, αλλά από την άλλη δεν το εξηγείς και ιδιαίτερα. δηλαδή, το μπρεηκιμπάντ από τις (λίγες, ακριβώς επειδή βαριέμαι εύκολα) σειρές με αντίστοιχο "οξυδερκές" σεναριακό μπακράουντ που έχω δει, μάλλον είναι η μόνη που δεν με έκανε να πλήττω· στην πραγματικότητα είναι η μοναδική σειρά που -για μένα- εντοπίζεται μια πολύ όμορφη ισορροπία ανάμεσα στην πλοκή και τη δράση και στις σκηνές που αυτές μένουν στάσιμες. ακριβώς επειδή αυτό λειτουργεί ως αποτέλεσμα για την απολαυστικά στρωτή εξέλιξη των χαρακτήρων. όχι μονάχα των πρωταγωνιστικών, όλων, από τους πιο συμπαθείς μέχρι την άλλη τη μποχλάδω, ΤΟΝ ΝΙΑΓΑΡΑ ΤΗΣ ΧΛΕΠΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΟΧΟΥ ΟΣΚΑΡ ΑΗΔΙΑΣ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΤΗ ΣΚΑΪΛΕΡ. με μια πρώτη ματιά, ακριβώς αυτός ο συνδυασμός της στρωτής και μελετημένης κορύφωσης της πλοκής και των χαρακτήρων με μια σκηνοθετική "συνέπεια" που ούτε κουράζει ούτε προκαλεί την οποιαδήποτε σεναριακή φλυαρία και στεγανότητα, είναι ο λόγος που το μπρεηκινμπάντ ξεχωρίζει.

γιατί ναι, δεν διαφωνώ ιδιαίτερα, καθηγητής χημείας που ξαφνικά από άκακο γατάκι ΖΜΠΡΩΧΝΕΙ ΜΕΘ και γίνεται ο απόλυτος κυνικός μπάσταδρος? όπως και να το κάνουμε μπάζει λίγο, μάλιστα με το σκεπτικό ότι μπάζει_λίγο ξεκίνησα να το βλέπω. και αυτό που είδα μου έκανε εντύπωση. γιατί όπως και να το ξανακάνουμε είναι ευχάριστο όταν δεν έχεις την προσδοκία, για την ακρίβεια όταν δεν το περιμένεις καν, να βλέπεις κάτι που σε διασκεδάζει (σολ, ο απόλυτος αυτοκράτος του σύμπαντος), σε προβληματίζει (τοντ, ο "πραγματικά κακός" χαρακτήρας), σε καθηλώνει (μανιασμένα σήματα επιδοκιμασίας σε σκηνές όπως ξεκαθάρισμα με τούκο ας πούμε). κάτι που βρίσκεις να έχει ελάχιστα στραβοπατήματα και, εδωπουταλέμε σε αντίθεση με τόσες σειρές εκεί έξω, όσο προχωράει δεν τραβάει τίποτα από τα μαλλιά. συνήθως αν θέλω να ψάξω κάτι που πληροί ορισμένα από τα παραπάνω κριτήρια δε θα το ψάξω σε μια σειρά τoυ amc, θα το ψάξω (και πιθανότατα να μην το βρω εύκολα) σίγουρα κάπου αλλού. όταν λοιπόν χωρίς να το περιμένω το βρίσκω σαν ευχάριστη έκπληξη σε μια σειρά που μπορώ να δω "έτσι για τη φάση λίγο πριν κοιμηθώ το βράδυ" και όχι σε μια ταινία για την οποία πρέπει πρώτα να κατεβάσω γιουγκοσλαβικούς υπότιτλους (ιφ γιου νόου γοτ αμίν), πώς να το κάνουμε, είναι ωραίο. ειδικά όταν (με μια δεύτερη και τελευταία ματιά) βρίθει από ομολογουμένως ανούσιες καμμενιές που προσωπικά πολύ τις γουστάρω γιατί τέτχιος είμαι (όπως για παράδειγμα breaking bad had 62 episodes, the 62nd element on the periodic table is samarium. Samarium is used to treat lung cancer), ε καλή φάση.

τελοσπάντων, πιες σιρόπια κλέψε γέρους και αναμένουμε συλλογή ΣΩΣΤΟΥ ΚΑΙ ΓΝΗSHΙOY νταρκγουέηβ. [όχι άλλο ποστ μωρέ, ΜΕ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΓΕΛΑΩ ΠΛΗΤΤΕΙΣ ΜΕ ΜΠΡΕΗΚΙΝΜΠΑΝΤ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΚΕΦΙ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΣ ΠΟΣΤ, ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΟΥ!]

Ανώνυμος είπε...

το πολύπλευρο συνεχές πρήξιμο περί μπρεηκινμπάντ είναι γεγονός που κανείς να αμφισβητήσει δεν τολμά. βέβαια χωρίς αμφιβολία πρήξιμο από πρήξιμο διαφέρει, άλλες φορές μπορεί να γίνει με τρόπο χαριτωμένο που έχει την πλάκα του και άλλες ναι, εμπίπτει στην κατηγορία πρηξοπούτσι πρηξομούνι ΠΡΗΞΟΜΟΥΣΙ ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ, δημιουργώντας ένα ψιλοαπορκουστικό περιτύλιγμα ολόγυρά του. σε κάθε περίπτωση όμως είτε πρόκειται για χαριτωμένοχαχτιαστειο είτε για απορκουστικόμαλακαπαρταποπανωμου περιτύλιγμα δεν παύει να είναι περιτύλιγμα, κάτι που απλώς το περιβάλλει, και συνήθως ό,τι περιβάλλει κάτι ούτε επεκτείνει ούτε μειώνει την αξία του τελευταίου. ε τι, ναι, μας τα έχουν ζαλίσει (ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΕΝΝΟΩ Ε ΜΗΝΤΟΦΑΜΕΤΟΠΕΣΙΜΟ) με το μπρεηκινμπάντ όπως μας τα είχαν ζαλίσει με δεγουάηρ πριν λίγα χρόνια, όπως ανελέητα θα μας τα ζαλίζουν με το γκέη μωβ θρόουνς για τα επόμενα αρκετά, όπως γενικότερα θα μας ζαλίζουν με οτιδήποτε καινούργιο βαπτίζεται νεξτμπιγκθίνγκ και βγαίνει από ΗΒΟ ή ΑΒC ή ξερωγωτί, αμφιβάλλει κανείς? ο ντόρος για το τρουντετέκτιβ ας πούμε ήδη έχει φτάσει σε τόσο μεγάλα ύψη που σαν το σοφό ψάρι στη λίμνη συλλογίζομαι στωικά να το ξεκινήσω κιεγώ αυτές τις μέρες (το αν θα μου αρέσει ή όχι όμως είναι ανεξάρτητο από αυτά τα τόσο μεγάλα ύψη).

γυρνώντας στη σειρά τώρα εντάξει, λες βαριέσαι, απόλυτα σεβαστό και φακγιουκομφορμιστς, αλλά από την άλλη δεν το εξηγείς και ιδιαίτερα. δηλαδή, το μπρεηκιμπάντ από τις (λίγες, ακριβώς επειδή βαριέμαι εύκολα) σειρές με αντίστοιχο "οξυδερκές" σεναριακό μπακράουντ που έχω δει, μάλλον είναι η μόνη που δεν με έκανε να πλήττω· στην πραγματικότητα είναι η μοναδική σειρά που -για μένα- εντοπίζεται μια πολύ όμορφη ισορροπία ανάμεσα στην πλοκή και τη δράση και στις σκηνές που αυτές μένουν στάσιμες. ακριβώς επειδή αυτό λειτουργεί ως αποτέλεσμα για την απολαυστικά στρωτή εξέλιξη των χαρακτήρων. όχι μονάχα των πρωταγωνιστικών, όλων, από τους πιο συμπαθείς μέχρι την άλλη τη μποχλάδω, ΤΟΝ ΝΙΑΓΑΡΑ ΤΗΣ ΧΛΕΠΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΟΧΟΥ ΟΣΚΑΡ ΑΗΔΙΑΣ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΤΗ ΣΚΑΪΛΕΡ. με μια πρώτη ματιά, ακριβώς αυτός ο συνδυασμός της στρωτής και μελετημένης κορύφωσης της πλοκής και των χαρακτήρων με μια σκηνοθετική "συνέπεια" που ούτε κουράζει ούτε προκαλεί την οποιαδήποτε σεναριακή φλυαρία και στεγανότητα, είναι ο λόγος που το μπρεηκινμπάντ ξεχωρίζει.

γιατί ναι, δεν διαφωνώ ιδιαίτερα, καθηγητής χημείας που ξαφνικά από άκακο γατάκι ΖΜΠΡΩΧΝΕΙ ΜΕΘ και γίνεται ο απόλυτος κυνικός μπάσταδρος? όπως και να το κάνουμε μπάζει λίγο, μάλιστα με το σκεπτικό ότι μπάζει_λίγο ξεκίνησα να το βλέπω. και αυτό που είδα μου έκανε εντύπωση. γιατί όπως και να το ξανακάνουμε είναι ευχάριστο όταν δεν έχεις την προσδοκία, για την ακρίβεια όταν δεν το περιμένεις καν, να βλέπεις κάτι που σε διασκεδάζει (σολ, ο απόλυτος αυτοκράτος του σύμπαντος), σε προβληματίζει (τοντ, ο "πραγματικά κακός" χαρακτήρας), σε καθηλώνει (μανιασμένα σήματα επιδοκιμασίας σε σκηνές όπως ξεκαθάρισμα με τούκο ας πούμε). κάτι που βρίσκεις να έχει ελάχιστα στραβοπατήματα και, εδωπουταλέμε σε αντίθεση με τόσες σειρές εκεί έξω, όσο προχωράει δεν τραβάει τίποτα από τα μαλλιά. συνήθως αν θέλω να ψάξω κάτι που πληροί ορισμένα από τα παραπάνω κριτήρια δε θα το ψάξω σε μια σειρά τoυ amc, θα το ψάξω (και πιθανότατα να μην το βρω εύκολα) σίγουρα κάπου αλλού. όταν λοιπόν χωρίς να το περιμένω το βρίσκω σαν ευχάριστη έκπληξη σε μια σειρά που μπορώ να δω "έτσι για τη φάση λίγο πριν κοιμηθώ το βράδυ" και όχι σε μια ταινία για την οποία πρέπει πρώτα να κατεβάσω γιουγκοσλαβικούς υπότιτλους (ιφ γιου νόου γοτ αμίν), πώς να το κάνουμε, είναι ωραίο. ειδικά όταν (με μια δεύτερη και τελευταία ματιά) βρίθει από ομολογουμένως ανούσιες καμμενιές που προσωπικά πολύ τις γουστάρω γιατί τέτχιος είμαι (όπως για παράδειγμα breaking bad had 62 episodes, the 62nd element on the periodic table is samarium. Samarium is used to treat lung cancer), ε καλή φάση.

τελοσπάντων, πιες σιρόπια κλέψε γέρους και αναμένουμε συλλογή ΣΩΣΤΟΥ ΚΑΙ ΓΝΗSHΙOY νταρκγουέηβ. [όχι άλλο ποστ μωρέ, ΜΕ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΓΕΛΑΩ ΠΛΗΤΤΕΙΣ ΜΕ ΜΠΡΕΗΚΙΝΜΠΑΝΤ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΚΕΦΙ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΣ ΠΟΣΤ, ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΟΥ!]

Papatragos είπε...

1.Σου έχω πει, ότι θα φτάσει τα όρια της δηθενιάς αυτή η ανωνυμία.

2.Άφησα και τα 2 σχόλια για να βλέπουν όλοι τι ψυχανάγκες είναι οι τύποι που βλέπουν ΒΒ, αν δεν τα ανέβαζα δεν ξέρω πόσα θα έστελνες μέχρι το πρωί.

3.Δε λέω γιατί βαρέθηκα, γιατί απλούστατα θα είναι σπόιλερ.Ίσως υπάρχει κάνας ευτυχισμένος άνθρωπος εκεί έξω που σκέφτεται να δυστυχήσει, μην του το χαλάσω.

4.Αυτό που λες δεν είναι ανούσια καμμενιά, αν θες ανούσιες καμμενιές δες φάμιλυ γκάι.Αυτό που λες είναι χαριτωμενιά πάνω σε ένα δομημένο (μουαχαχαχα) σενάριο.

5.Το κάνω κέφι ήταν μάλλον ειρωνικό, αν και δεν μπορώ να πω ότι τα δώρα της ενόλα (π.χ.) δεν φτιάχνουν κέφι...Είχα σκοπό για κάποια δαρκγουέιβ, αλλά αυτά είναι από το παρελθόν, γνώριμα και οικεία...τα καινούρια με τσιγκλάνε λίγο περισσότερο.Έχω άλλες 2 αναρτήσεις για ελληνικές μπάντες στα προσεχώς, μετά ίσως σας μαυρίσω λίγο την ψυχή.

6.Και τελευταίο. Οι γκαίοι μοβ θρόνοι σαν σειρά είναι άλλη περίπτωση γιατί είχε μία φοβερή (από κάθε άποψη) πρώτη σεζόν, και μετά χαντάκι(σχεδόν από κάθε άποψη)....
Υ.Γ. Πες πες, θα βάλω κατηγορία "οράματα" μου φαίνεται...

samarium kai malakies. είπε...

Άργησα να δω οτι άρχισες να ξαναγραφεις αλλα ντάξει κάλλιο αργά παρά αργότερα. Δες το Firefly.Πολύ γενικά, δείχνει πως ζουν κάτι κλεφτρόνια εξορισμένα στην άκρη του σύμπαντος. Σειρά που τα έχει όλα: Διαστημόπλοια, άλογα, γκάνια, ξύλο, χαβαλέ, μια πουτάνα (ε, δηλωμένη κομπάνιον δηλαδή), έναν παπά και γενικά γαμάει. Αυτά. Α, και είναι μόνο μια σεζον που τελιώνει ένδοξα με πολλές ανεκπλήρωτες υποσχέσεις γιατί κόπηκε το μπάτζετ. Οπότε δεν παίζει να το βαρεθείς. Αυτά για το breaking Bad.
Πάρε και άσμα, έτσι για το ροκ.
http://www.youtube.com/watch?v=3CFYdPjqsIY