Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

Μήπως?

9 Νοέμβρη 1938 η νύχτα των κρυστάλλων...
Ναι πάλι με τα ασπόνδυλα θα ασχοληθώ, και δεν το θέλω καθόλου, πιστέψτε με!

9-11-2010 Θεσσαλονίκη.

Το είδαμε, το βλέπουμε και θα το βλέπουμε όσο πάει, ακόμα εντονότερα.
Τα έχω ξαναπεί φυσικά, αλλά το θέμα με την ακροδεξιά στην ελλάδα (και όχι μόνο) έχει γίνει επικίνδυνο πολύ και πρέπει να ασχοληθούμε σοβαρότερα, αλλιώς επιμένω, παρέα με τα πογκρόμ του κράτους θα έρθουν και οι νύχτες των φασιστών, που αυτά που έχουμε δει μέχρι τώρα θα φαίνονται πταίσματα.
Μισθούς τους κόβουν, κρατικές πλάτες έχουν, ακόμα κι όταν κατά λάθος συλλαμβάνονται, σπανιότατα τιμωρούνται.
Όχι ότι θα περίμενα κάτι καλύτερο από την αστική δικαιοσύνη.

Οι κινηματικοί τρόποι αντιμετώπισης, εν μέσω μάλιστα (εντονότερης, πάντα εδώ ήταν) οικονομικής/κοινωνικής κρίσης φαίνονται αποσπασματικοί κι ανεπαρκείς να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο της ολοένα αυξανόμενης επιρροής και επίθεσης του φασισμού στην κοινωνία.
Μία κοινωνία που βαδίζει σταθερά και με αλγοριθμική πρόοδο στον ολικό μετασχηματισμό της σε ένα μεταλλαγμένο ολοκληρωτικό μοντέλο, που ενώ του λείπουν τα εξωτερικά σημάδια καθεστώτων του παρελθόντος, είναι μόνο αυτά που λείπουν.

Όλα τα εγγενή χαρακτηριστικά ολοκληρωτικών καθεστώτων είναι εδώ και δηλώνουν βροντερά το παρόν. Η προπαγάνδα και η εξέλιξη των μέσων χειραγώγησης και διασποράς συντηρητισμού, καταστολής, φόβου, ξεπερνούν τις εικόνες των φαντάρων στους δρόμους (προς το παρόν), των ξεκάθαρων επιτροπών λογοκρισίας ή όποιο άλλο μέσο θα παρέπεμπε και θα θύμιζε ευθέως "οικεία (και όχι μόνο) κακά".

Μήπως λοιπόν ήρθε η ώρα οι απαντήσεις να μην είναι μόνο κινηματικές, μόνο με βάση την κοινωνική απεύθυνση εφόσον αυτό εκ των πραγμάτων φαίνεται να μην είναι αρκετό?
Πριν με κατηγορήσεις, σου λέω πως αντιλαμβάνομαι πλήρως την προβληματική της πρότασής μου, και δεν είμαι καθόλου ευχαριστημένος που αναγκάζομαι να την σκέφτομαι, πόσο μάλλον να τη διατυπώνω και δημόσια.

Αλλά αν σήμερα μιλούσαμε για 5 απανθρακωμένους συντρόφους, πολίτες, ανθρώπους -όπως γουστάρεις πες το- λόγω της πολιτικής τους δράσης, επειδή τελικά κατάφεραν να τους εγκλωβίσουν οι φασίστες μέσα στη φωτιά, τι θα λέγαμε?
Θα λέγαμε ή θα κάναμε?

Μήπως λοιπόν?

...α, ναι η πρόταση!
Όχι μόνο σε συγκεντρώσεις και πορείες:

(Δε θα κουραστώ να το ποστάρω, όσο έχουμε τέτοια γεγονότα...)

Δεν υπάρχουν σχόλια: