Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011

Ζωή.

Μου έχει σκαλώσει στο κεφάλι καμιά δεκαριά μέρες τώρα.
Διάβασα και στο τεμπελχανείο της ουτοπίας και μου κόλλησε ακόμα καλύτερα για να είναι αυτό ο ψαλμός.
Ακούστε και διαβάστε λοιπόν...

5 σχόλια:

uhuru είπε...

χο χο τι ωραια καραμουζα!

heliconius sara είπε...

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Papatragos είπε...

;)

Utopia είπε...

«Η ζωή ξέρει κι εγώ την εμπιστεύομαι.Είμαι απ΄αυτούς που πάντα κάπνιζαν φτηνά τσιγάρα»,
ατάκα στη ταινία του Ρένου Χαραλαμπίδη-με κάτι τέτοια άκαπνα έγινε μάρκα κι αυτός.
Ας είναι...
Πάντως για τις "απεργίες της χαριστικότητας",είδαμε πώς αντέδρασε ο Ρέππας στο άκουσμα και μόνο να κλείσουν τα ακυρωτικά μηχανήματα ή να αρνηθούν οι εργαζόμενοι να εκδίδουν εισιτήρια -ζήτησε παρέμβαση εισαγγελέων κλπ.
Ο νοών νοείτω...

Papatragos είπε...

Ποτέ δεν τον γούσταρα, κουραστικός τύπος.
ε, αν δεν πιανουν οι απεργίες χαριστικότητας, παραμένει πάντα το ζήτημα των άγριων απεργιών...που τελικά δεν είναι και πιο εύκολες.